Από τότε που ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα για τη λιτότητα της ΕΕ το προηγούμενο Σάββατο, ολόκληρο το επιχείρημα έχει αποκαλυφθεί σαν μια πολιτική απάτη. Έχει σχεδιαστεί για να οργανώσει μια περαιτέρω συνθηκολόγηση στις απαιτήσεις της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ψήφου.
Την παραμονή του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πλήρη υποχώρηση. Εάν υπερισχύσει η ψήφος για «ναι,» η κυβέρνηση του Τσίπρα ετοιμάζεται να παραιτηθεί και να παραχωρήσει τη θέση της σε ένα πιο ανοικτά δεξιό καθεστώς, αφοσιωμένο στην εφαρμογή των οποιωνδήποτε απαιτήσεων της ΕΕ. Στην ομιλία του της Δευτέρας που καλούσε για «όχι,» ο Τσίπρας διεμήνυσε ότι η κυβέρνηση του θα παραιτηθεί μετά από ψήφο για «ναι,» διακηρύσσοντας ότι «θα σεβαστούμε αυτή τη ψήφο, αλλά δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε μια τέτοια εντολή.»
Εάν υπερισχύσει η ψήφος για «όχι,» ο Τσίπρας διακήρυξε την Τετάρτη σε εθνικό τηλεοπτικό διάγγελμα ότι θα το χρησιμοποιήσει μόνο για να ενισχύσει τις θέσεις του στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ για τη λιτότητα. Ωστόσο, σε αντάλλαγμα για ένα πακέτο διάσωσης 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, ο Τσίπρας έχει ήδη κάνει σαφές ότι είναι πρόθυμος να επιβάλει σχεδόν όλες τις απαιτήσεις της ΕΕ. Ζητά μόνο τη βαθμιαία εφαρμογή βαθιών περικοπών στις συντάξεις και μια μερική απαλλαγή για τα ελληνικά νησιά του φόρου πωλήσεων (ΦΠΑ).
Εάν ο Τσίπρας εξηγούσε συνοπτικά στους εργαζόμενους το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος, θα μπορούσε να πει: κορώνα κερδίζει η ΕΕ, γράμματα χάνετε εσείς. Καθώς διεξάγεται μόλις λίγους μήνες αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος να τερματίσει πέντε χρόνια λιτότητας, το δημοψήφισμα προκηρύχτηκε για να δώσει πολιτική κάλυψη στην παράδοση στην ΕΕ. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την πρόθεση να αγωνιστεί, δεν θα είχε καμμία ανάγκη να προκηρύξει δημοψήφισμα για τη λιτότητα της ΕΕ η οποία είχε ήδη απορριφθεί σπό τον ελληνικό λαό.
Το δημοψήφισμα έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει τις συνθήκες μιας ψήφου για λιτότητα, δίνοντας ένα ψευτο-αριστερό επίχρισμα στην κλιμακούμενη επίθεση ενάντια στην ελληνική εργατική τάξη. Ενώ υπάρχει καθολικό μίσος για τα χρόνια της βάναυσης λιτότητας, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΕΕ έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να συγχύσουν και να αποενεργοποιήσουν τη λαϊκή αντίσταση.
Η ΕΕ, όπως είναι αναμενόνενο, πιέζει για δραστική λιτότητα και αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα. Την Τετάρτη, ένας ανώνυμος υψηλόβαθμος γερμανός συντηρητικός είπε στους Times του Λονδίνου ότι το Βερολίνο θα εμποδίσει κάθε συμφωνία της ΕΕ με την Ελλάδα και θα την αποβάλει από το ευρώ εκτός εάν κερδίσει η ψήφος για «ναι» και τόσο ο Τσίπρας όσο και ο υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης παραιτηθούν.
Ο Βαρουφάκης αντέδρασε χτες υποσχόμενος ότι και αυτός επίσης θα παραιτηθεί εάν υπερισχύσει η ψήφος για «ναι.» Ενώ ο Βαρουφάκης συνέχισε να ισχυρίζεται ότι ζητούσε ψήφο για «όχι,» είχε απορρίψει δημόσια αυτή τη θέση την προηγούμενη μέρα, όταν διέταξε τους φύλακες να αφαιρέσουν ένα πανό από την πρόσοψη του υπουργείου οικονομικών που ανέγραφε, «Όχι στη λιτότητα και τους εκβιασμούς.»
Η ανακοίνωση του Βαρουφάκη, την παραμονή του δημοψηφίσματος, ότι ουσιαστικά αδειάζει το γραφείο του ισοδυναμεί με τη δημόσια εξαγγελία της απαισιοδοξίας και της αποθάρρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ακούγοντας τους αξιωματούχους του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν, μπορεί να συμπεράνει κάποιος ότι όχι μόνο περιμένουν να χάσουν, αλλά ότι λίγο-πολύ θεωρούν την ήττα ευπρόσδεκτη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι μπορούν να κερδηθούν άφθονα χρήματα από αυτή. Είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα της πολιτικής υποκρισίας και σήψης των υπερ-καπιταλιστικών ψευτο-αριστερών κομμάτων αυτού του τύπου.
Τα αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα που στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ αντανακλούν τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί. Είναι ένας αστικός σχηματισμός που χρησιμοποιεί δημοκρατική φρασεολογία για να πλασαριστεί σαν ένα αριστερό κόμμα που δίνει φωνή στη πλατιά λαϊκή αντίθεση ενάντια στη λιτότητα της ΕΕ. Ωστόσο, είναι βαθιά αφοσιωμένος στις δομές του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που περιλαμβάνουν το νόμισμα του ευρώ και την ΕΕ. Από το μέρος της, η ΕΕ δεν θα ανεχτεί καμμία αντίσταση στην ατζέντα λιτότητας, και η πόζα του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στη λιτότητα έχει ξεσκεπαστεί επανειλημμένα σαν πολιτικό θέατρο δίχως ουσία.
Μόλις ανέβηκε στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα πάντα για να καταπνίξει την αντίσταση στη λιτότητα στην ελληνική και ευρωπαϊκή εργατική τάξη. Ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης πηγαινοέρχονταν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για μερικές εβδομάδες, γυρεύοντας χωρίς αποτέλεσμα μια συμφωνία με την ΕΕ, κατόπιν υπέγραψαν μια συμφωνία τον Φεβρουάριο που παρέτεινε το μνημόνιο λιτότητας στο οποίο είχε εναντιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική του εκστρατεία. Μετά τη συνεχιζόμενη άρνηση της ΕΕ να αποκαταστήσει τη ροή των πιστώσεων προς την Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ λεηλάτησε δισεκατομμύρια ευρώ από τα δημόσια αποθέματα την περασμένη άνοιξη για να πληρώσει τους πιστωτές της Ελλάδας.
Καθώς αυτοί οι πόροι τελικά εξαντλήθηκαν το προηγούμενο σαββατοκύριακο, ο ΣΥΡΙΖΑ προκήρυξε το δημοψήφισμα για τη λιτότητα καθώς οι ελληνικές τράπεζες έκλειναν και το κράτος απειλείτο με κατάρρευση – οι συνθήκες οικονομικής αναταραχής που είναι οι πλέον πιθανές να εξασφαλίσουν μια πανικόβλητη συνθηκολόγηση με την ΕΕ. Μερικοί έλληνες αξιωματούχοι υπαινίχθηκαν μάλιστα ότι αυτός ήταν ο στόχος τους. Όταν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αντέδρασαν τερματίζοντας το πακέτο διάσωσης της Ελλάδας και απειλώντας να αποβάλουν την Ελλάδα από το ευρώ, ένας ταραγμένος Βαρουφάκης αντέδρασε λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εσκόπευε να πετύχει μια συμφωνία με την ΕΕ πριν το δημοψήφισμα, και τελικά να υποστηρίξει ψήφο για «ναι.»
Η δειλία και η ανεντιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν πολιτική έκφραση στην προοπτική τμημάτων της εύπορης μεσαίας τάξης και της ελληνικής αστικής τάξης που εκπροσωπεί. Αυτά τα στρώματα, που φοβούνται ότι μια αποβολή από το ευρώ και η επιστροφή σε ένα πιο αδύνατο ελληνικό εθνικό νόμισμα θα περιέκοπτε την αξία των τραπεζικών τους καταθέσεων και του χαρτοφυλάκιου των μετοχών τους, υπερασπίζονται με ενθουσιασμό την ΕΕ και το ευρώ. Αυτό το κλίμα υπάρχει επίσης ανάμεσα στους προνομιούχους κοινοβουλευτικούς, πανεπιστημιακούς και συνδικαλιστικά στελέχη μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η προκήρυξη του ελληνικού δημοψηφίσματος είναι μια τεράστια εμπειρία για την ελληνική και διεθνή εργατική τάξη. Εκατομμύρια εργαζόμενοι στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο βλέπουν με τα μάτια τους την πολιτική χρεωκοπία κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι διεθνείς σύμμαχοι του – το Ποδέμος στην Ισπανία, η Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Νέο Αντι-καπιταλιστικό κόμμα στη Γαλλία, το Αριστερό Κόμμα στη Γερμανία – που εξυπηρετούν την εύπορη μεσαία τάξη.
Καθώς η ΕΕ στρέφει ένα όπλο πάνω στο κεφάλι τους, πλατιά τμήματα των εργαζόμενων στην Ελλάδα σκοπεύουν να ψηφίσουν «όχι.» Ωστόσο, μια τέτοια ψήφος μπορεί να έχει νόημα και να καταφέρει ένα πραγματικό κτύπημα ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ, μόνο με πάλη συνάμα ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, οι κυβερνώσες ελίτ στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη θα το χρησιμοποιήσουν σαν πρόσχημα για να κλιμακώσουν τις επιθέσεις ενάντια στην εργατική τάξη.
Η εργατική τάξη βρίσκεται μπροστά σε μια πάλη ενάντια στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό και τους ψευτο-αριστερούς υπερασπιστές του όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κεντρική προϋπόθεση για τη διεξαγωγή μιας τέτοιας πάλης είναι το χτίσιμο μιας νέας επαναστατικής πολιτικής ηγεσίας στην εργατική τάξη. Αντιδραστικά όργανα της εύπορης μεσαίας τάξης όπως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να φέρουν μόνο την καταστροφή στην εργατική τάξη.
3 Ιουλίου 2015