Η Πρωτομαγιά του 2021 θα σηματοδοτήσει τη δεύτερη χρονιά κατά την οποία η διεθνής ημέρα αλληλεγγύης της εργατικής τάξης θα πραγματοποιηθεί υπό συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας. Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς θα γιορτάσει την ημέρα αυτή με ένα διαδικτυακό συλλαλητήριο. Θα απευθύνει κάλεσμα για τη συγκρότηση της Διεθνούς Συμμαχίας Εργαζομένων των Επιτροπών Βάσης (IWA-RFC).
Η ΔΕΤΔ και τα προσκείμενα σε αυτήν Κόμματα Σοσιαλιστικής Ισότητας προωθούν αυτή την πρωτοβουλία για να ξεκινήσουν και να αναπτύξουν μια παγκόσμια αντεπίθεση της εργατικής τάξης ενάντια στις δολοφονικές πολιτικές των κυβερνήσεων που ελέγχονται από την καπιταλιστική άρχουσα τάξη, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την παγκόσμια αυτή καταστροφή.
Ο σχηματισμός της IWA-RFC είναι μια κρίσιμη απάντηση σε μια παγκόσμια κρίση που έχει επιφέρει τρομερό φόρο αίματος σε ανθρώπινες ζωές. Όταν γιορτάστηκε η Πρωτομαγιά το 2020, ο παγκόσμιος απολογισμός των νεκρών ήταν μόλις 250.000. Σήμερα είναι 12 φορές μεγαλύτερος από αυτόν τον αριθμό, δηλαδή πάνω από 3.000.000.
Ο απολογισμός των νεκρών σε μεμονωμένες χώρες και περιοχές είναι συγκλονιστικός. Περισσότεροι από 857.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στη Βόρεια Αμερική, εκ των οποίων περισσότεροι από 587.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες και 215.000 στο Μεξικό. Στη Νότια Αμερική έχουν πεθάνει 659.000 άνθρωποι, με περισσότερους από τους μισούς, 395.000, στη Βραζιλία.
Ένα εκατομμύριο ζωές έχουν χαθεί στην Ευρώπη, εκ των οποίων 130.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο, 120.000 στην Ιταλία, 110.000 στη Ρωσία, 100.000 στη Γαλλία και 80.000 στη Γερμανία. Στην Ασία, ο αριθμός των νεκρών ξεπερνάει τις 500.000, με πρώτες χώρες την Ινδία με 200.000 θύματα, το Ιράν με 70.000, την Ινδονησία με 45.000 και την Τουρκία με 39.000.
Περισσότεροι από 120.000 έχουν πεθάνει στην Αφρική, με σχεδόν τους μισούς νεκρούς στη Νότια Αφρική.
Πέρα από τον άμεσο απολογισμό των νεκρών, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για όσους έχουν επιζήσει είναι τεράστιες. Σχεδόν 150 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μολυνθεί παγκοσμίως, με εκατομμύρια να υποφέρουν από επίμονα συμπτώματα για πολύ καιρό μετά την τυπική τους ανάρρωσή. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, όσοι έχουν μολυνθεί αλλά δεν νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο διατρέχουν 60% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου μέσα στους επόμενους έξι μήνες σε σχέση με όσους δεν έχουν μολυνθεί.
Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, ο ιός μαίνεται σε όλο τον κόσμο. Με την εξάπλωση νέων και πιο μεταδοτικών στελεχών του ιού, ο μέσος αριθμός νέων κρουσμάτων παγκοσμίως βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο που έχει σημειωθεί ποτέ.
Στην Ινδία, τα ημερήσια νέα κρούσματα έχουν αυξηθεί σε περισσότερα από 250.000 άτομα. Τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στις μεγάλες πόλεις καταρρέουν, και τα κρεματόρια έχουν υπερφορτωθεί καθώς οι νεκροί συσσωρεύονται. Στη Βραζιλία, τα ημερήσια νέα κρούσματα και οι νέοι θάνατοι βρίσκονται σε επίπεδα ρεκόρ. Στο Ιράν, το οποίο υπήρξε επίκεντρο της πανδημίας στις αρχές, οι νέες μολύνσεις βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από κάθε άλλη φορά από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο ιός.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πλουσιότερη και ισχυρότερη από όλες τις ιμπεριαλιστικές χώρες. Όμως, παρά τον πλούτο τους και τον έλεγχο των πιο προηγμένων τεχνολογιών, η πανδημία ξεσκέπασε την αντιδραστική οπισθοδρομικότητα του πολιτικού τους συστήματος και της κοινωνικής τους οργάνωσης. Από τα πρώτα της στάδια, η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών στην πανδημία καθορίστηκε, από κάθε άποψη, από τα οικονομικά συμφέροντα της κυρίαρχης ολιγαρχίας. Η κυβερνητική πολιτική - πρώτα υπό τον Τραμπ και τώρα υπό τον Μπάιντεν - δεν κατευθύνθηκε προς την εξάλειψη του κορονοϊού, αλλά προς τη διαιώνιση της ανόδου της Ουώλ Στρητ και την προώθηση της προσπάθειας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για παγκόσμια ηγεμονία.
Το αποτέλεσμα των πολιτικών με γνώμονα την αγορά είναι μια συγκλονιστική αύξηση του ετήσιου ποσοστού θανάτων. Ο αριθμός των «επιπλέον θανάτων» το 2020 είναι μεγαλύτερος από αυτόν που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας γρίπης του 1918. Παρ' όλες τις προόδους της επιστήμης και της τεχνολογίας στη διάρκεια ενός αιώνα, περισσότεροι Αμερικανοί θα πεθάνουν στην πανδημία COVID-19 από ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας του 1918-19.
Με σχεδόν 600.000 νεκρούς στις ΗΠΑ, ο απολογισμός νεκρών από τον ιό πλησιάζει γρήγορα τον αριθμό των στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τη φονικότερη σύγκρουση στην αμερικανική ιστορία. Περισσότερα από 70.000 νέα κρούσματα αναφέρονται κάθε μέρα, με σχεδόν 750 νέους θανάτους. Πολλές πολιτείες, ιδιαίτερα οι βιομηχανικές μεσοδυτικές, βρίσκονται εν μέσω ενός νέου κύματος κρουσμάτων, με τα περισσότερα να επικεντρώνονται σε σχολεία, εγκαταστάσεις φροντίδας παιδιών και εργοστάσια.
Η διανομή του εμβολίου είναι εξίσου ασυντόνιστη και ανοργάνωτη με κάθε άλλη πτυχή της ανταπόκρισης της άρχουσας τάξης στην πανδημία. Ακόμη και σε πολλές από τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες, το ποσοστό αυτών που έχουν εμβολιαστεί πλήρως είναι μονοψήφιο. Σε πολλά μέρη του κόσμου δεν θα υπάρχει ευρέως διαθέσιμο εμβόλιο για μήνες ή ακόμη και χρόνια. Η ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού σημαίνει ότι νέες μεταλλάξεις αναδύονται συνεχώς, υπονομεύοντας τις προσπάθειες εμβολιασμού παντού.
Η απάντηση της άρχουσας τάξης στην πανδημία
Ο ιός είναι ένα βιολογικό φαινόμενο, αλλά η αντίδραση των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο καθορίστηκε από πολιτικούς υπολογισμούς και ταξικά συμφέροντα. Όλοι όσοι κατέχουν την εξουσία - οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα, οι τράπεζες και οι εταιρείες, οι αγορές και τα μέσα ενημέρωσης - φέρουν το πλήρες βάρος της ευθύνης για ό,τι συνέβη.
Από την αρχή της πανδημίας, η άρχουσα τάξη αρνήθηκε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να σταματήσει την εξάπλωσή της - μαζικά τεστ και ιχνηλάτηση επαφών, κλείσιμο της μη απαραίτητης παραγωγής και των σχολείων, παροχή πλήρους εισοδήματος στους εργαζόμενους και πραγματική βοήθεια στις μικρές επιχειρήσεις. Η ανησυχία των κυβερνώντων δεν ήταν οι επιπτώσεις της πανδημίας στην υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά τα κέρδη των εταιρειών και οι περιουσίες των πλουσίων, οι οποίες δεν θα έπρεπε να μειωθούν από τα μέτρα για τη διάσωση ανθρώπινων ζωών.
Έχουν χαθεί εκατομμύρια ζωές, αλλά έχουν συσσωρευτεί δισεκατομμύρια δολάρια. Για την εργατική τάξη, η πανδημία ήταν μια ανθρώπινη τραγωδία. Για τις κυρίαρχες ελίτ, ήταν ένας οικονομικός μποναμάς.
Ο συλλογικός πλούτος των δισεκατομμυριούχων του κόσμου αυξήθηκε κατά 60% σε σχέση με πέρυσι, από 8 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περισσότερα από 13,1 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η τεράστια αύξηση του χρέους θα πληρωθεί μέσω μιας τεράστιας εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 16 μηνών, κατέστη απολύτως σαφές ότι η ανταπόκριση των καπιταλιστικών κυβερνήσεων στην πανδημία καθορίζεται αυστηρά από οικονομικές και γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Για να δικαιολογήσει τις πολιτικές της «κακόβουλης αμέλειας», η αμερικανική άρχουσα τάξη διαφέρει από τις άλλες μόνο ως προς την έκταση του κυνισμού και της εξαπάτησής της. Στην εκλογίκευση της εγκληματικής αμέλειάς της, η αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να βασίζεται στη συνεργασία των μέσων ενημέρωσης.
Απορρίπτοντας επιστημονικά καθοδηγούμενες και υλοποιήσιμες προτάσεις για την παγκόσμια εξάλειψη του ιού COVID-19, η καπιταλιστική πολιτική υποστηρίζει ότι η πανδημία πρέπει να γίνει αποδεκτή ως μια συνεχής κατάσταση, μια αναπόφευκτη πραγματικότητα με την οποία η εργατική τάξη πρέπει να «ζήσει» ή, ακριβέστερα, να πεθάνει. Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι αναφορές για καθημερινούς θανάτους και η αύξηση των νέων κρουσμάτων έχουν υποχωρήσει στο παρασκήνιο. Ο στόχος είναι η απευαισθητοποίηση του πληθυσμού απέναντι στον μαζικό θάνατο και την ανθρώπινη δυστυχία και η ενθάρρυνση της υιοθέτησης μιας διάθεσης παθητικότητας και μοιρολατρίας.
Στο βαθμό που η πολιτική τους συναντά αντιδράσεις στην εργατική τάξη, η απάντηση των κυρίαρχων ελίτ είναι η καταστολή και η βία. Απολύτως φασιστικά και νεοναζιστικά στοιχεία κινητοποιούνται γύρω από τη σημαία της εναντίωσης σε κάθε περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο Τραμπ στις ΗΠΑ και ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία αποτελούν απροκάλυπτη έκφραση ενός διεθνούς φαινομένου. Η δήλωση ενός υπουργού της Σρι Λάνκα ότι ο πρόεδρος θα έπρεπε να είναι «περισσότερο σαν τον Χίτλερ» εκφράζει τις αυταρχικές τάσεις της άρχουσας ελίτ σε κάθε χώρα.
Και ακόμη και εν μέσω μαζικών θανάτων και κοινωνικής δυστυχίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες εντείνουν την εκστρατεία τους κατά της Ρωσίας και της Κίνας. Ο τελευταίος στρατιωτικός προϋπολογισμός, που πλησιάζει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, είναι ο μεγαλύτερος στην ιστορία. Το περασμένο έτος είδαμε μια επικίνδυνη κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών προκλήσεων εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας. Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, ειδικότερα, προσπάθησαν να υποκινήσουν το λαϊκό μίσος κατά της Κίνας με εντελώς κατασκευασμένους ισχυρισμούς ότι η πανδημία προκλήθηκε από έναν ιό που κατασκευάστηκε σε ένα «εργαστήριο της Γουχάν». Αυτό το ψέμα έχει συμπληρωθεί από μια κακόβουλη προπαγανδιστική εκστρατεία που κατηγορεί την κινεζική κυβέρνηση ότι πραγματοποιεί γενοκτονία εναντίον του λαού των Ουιγούρων.
Η εσκεμμένη υποκίνηση αντιρωσικού και αντικινεζικού μίσους αποσκοπεί προφανώς στη νομιμοποίηση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών προετοιμασιών για πόλεμο με σκοπό την επιδίωξη των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Ωστόσο, αυτή η προπαγάνδα και οι στρατιωτικές συγκρούσεις, στις οποίες οδηγούν, εξυπηρετούν έναν πρόσθετο κρίσιμο σκοπό: την εκτροπή της αυξανόμενης εγχώριας λαϊκής οργής από τις εθνικές κυβερνήσεις προς τους «ξένους εχθρούς». Οι κυβερνήσεις θα εκμεταλλευτούν τον κίνδυνο του πολέμου για να κλιμακώσουν την εγχώρια πολιτική καταστολή της αυξανόμενης εγχώριας κοινωνικής αντίστασης.
Για μια αντεπίθεση της διεθνούς εργατικής τάξης!
Η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο ιστορικό γεγονός που θα αντηχεί ακόμη για τις επόμενες δεκαετίες. Ως προς τον αντίκτυπό της, η πανδημία μπορεί να συγκριθεί με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος τον Ιούλιο του 1914, μετά τη δολοφονία του Αυστριακού αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, οι στρατιώτες πήγαν στο πεδίο της μάχης με την προσδοκία ότι θα επέστρεφαν στην πατρίδα τους μέχρι τα Χριστούγεννα. Όμως ο πόλεμος συνεχίστηκε, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Ο αριθμός των νεκρών ανέβηκε από τις χιλιάδες στις δεκάδες χιλιάδες και στη συνέχεια στα εκατομμύρια. Η άγρια βαρβαρότητα τραβούσε σε μάκρος γιατί εξυπηρετούσε τα γεωπολιτικά συμφέροντα των καπιταλιστικών δυνάμεων και τα συμφέροντα κέρδους των κερδοσκόπων του πολέμου. Τελείωσε μόνο με την παρέμβαση της εργατικής τάξης, με αποκορύφωμα τη Ρωσική Επανάσταση του 1917.
Όπως και με τον πόλεμο, έτσι και με την πανδημία. Η πανδημία θα συνεχιστεί μέχρι να υπάρξει μια συνειδητή και ανεξάρτητη παρέμβαση της εργατικής τάξης για να αφαιρέσει τον έλεγχο της διαχείρισης και της κατεύθυνσης της αντιμετώπισης του ιού από τις καπιταλιστικές κυρίαρχες ελίτ και να τον πάρει στα χέρια της.
Ήδη, οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να αντιστέκονται, από τους εργαζόμενους στην αυτοκινητιστική βιομηχανία, στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και τους εκπαιδευτικούς στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, μέχρι τους εργαζόμενους στην πετρελαιοβιομηχανία και σιδηροδρομικούς στη Βραζιλία και τους εργαζόμενους στις δημόσιες μεταφορές στην Ινδία. Υπάρχει μια αυξανόμενη κατανόηση στην εργατική τάξη ότι η πανδημία δεν θα σταματήσει χωρίς έκτακτα μέτρα για την εφαρμογή λόκνταουν και κλείσιμο σχολείων.
Κάθε προσπάθεια της εργατικής τάξης να αντισταθεί στις πολιτικές της άρχουσας ελίτ, ωστόσο, έρχεται σε σύγκρουση με όλους τους θεσμούς του κράτους και ολόκληρο το πλαίσιο της επίσημης πολιτικής. Είτε πρόκειται για ρητά δεξιά είτε για τυπικά «αριστερά», τα επίσημα κόμματα και οι πολιτικές οργανώσεις σε κάθε μεγάλη καπιταλιστική χώρα έχουν απορρίψει τα μέτρα που απαιτούν οι επιστήμονες και οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας για να σταματήσει η πανδημία.
Όσον αφορά τα επίσημα συνδικάτα, αντί να οργανώσουν την αντίσταση στις πολιτικές της άρχουσας τάξης, βοήθησαν στην εφαρμογή τους. Αυτές οι οργανώσεις είναι «συνδικαλιστικές» μόνο κατ' όνομα. Στην πράξη, έχουν εγκαταλείψει εδώ και καιρό κάθε υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν και λειτουργούν πλέον ως συναυτουργοί των διοικήσεων των επιχειρήσεων και του κράτους.
Ενώ ο κορπορατιστικός εκφυλισμός των συνδικάτων και η πλήρης ενσωμάτωσή τους στο πλαίσιο της διοίκησης και του κράτους είναι ίσως πιο τερατώδης στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ίδιες συνθήκες επικρατούν σε κάθε χώρα. Δεν έχει διεξαχθεί ούτε ένας αγώνας από τα συνδικάτα ενάντια στην πολιτική της άρχουσας τάξης της «ανοσίας της αγέλης» και των μαζικών απολαβών προς τους πλούσιους.
Η Διεθνής Συμμαχία Εργαζομένων των Επιτροπών Βάσης
Για να μπορέσει η εργατική τάξη να αντεπιτεθεί, πρέπει να χαραχθεί μια πορεία που θα συντονίζει τους αγώνες της σε διαφορετικά εργοστάσια, κλάδους και χώρες ενάντια στην άρχουσα τάξη και τα κορπορατιστικά συνδικάτα. Για το σκοπό αυτό, η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς και τα συνεργαζόμενα με αυτήν Σοσιαλιστικά Κόμματα Ισότητας ξεκινούν τη δημιουργία της Διεθνούς Συμμαχίας Εργατικών Επιτροπών Βάσης (IWA-RFC).
Η IWA-RFC θα εργαστεί για να αναπτύξει το πλαίσιο για νέες μορφές ανεξάρτητων, δημοκρατικών και μαχητικών οργανώσεων βάσης των εργαζομένων σε εργοστάσια, σχολεία και χώρους εργασίας σε διεθνή κλίμακα. Η εργατική τάξη είναι έτοιμη να αγωνιστεί. Αλλά είναι δέσμια αντιδραστικών γραφειοκρατικών οργανώσεων που καταστέλλουν κάθε έκφραση αντίστασης.
Η συμμαχία θα αποτελέσει ένα μέσο για τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο ώστε να ανταλλάσσουν πληροφορίες και να οργανώνουν έναν ενιαίο αγώνα για να απαιτήσουν την προστασία των εργαζομένων, το κλείσιμο των μη ασφαλών εγκαταστάσεων και της μη απαραίτητης παραγωγής και άλλα έκτακτα μέτρα που είναι απαραίτητα για να σταματήσει η εξάπλωση του ιού.
Η ΔΕΤΔ δρομολογεί τη δημιουργία αυτής της συμμαχίας σε παγκόσμια κλίμακα, η οποία είναι ο μόνος τρόπος για να καταπολεμηθεί η πανδημία. Η Διεθνής Συμμαχία Εργατικών Επιτροπών Βάσης, με την πολιτική συνδρομή της Τέταρτης Διεθνούς και των Κομμάτων Σοσιαλιστικής Ισότητας, θα προσπαθήσει να ενώσει τους εργαζόμενους σε έναν κοινό παγκόσμιο αγώνα, ενάντια σε κάθε προσπάθεια των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και των αντιδραστικών υποστηρικτών των αναρίθμητων μορφών εθνικού, εθνοτικού και φυλετικού σοβινισμού και πολιτικών ταυτότητας για να διασπάσουν την εργατική τάξη σε αντιμαχόμενες φατρίες.
Φυσικά, οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή και από χώρα σε χώρα, και αυτές μπορεί να επηρεάσουν την επιλογή της τακτικής. Αλλά είναι αναμφισβήτητο, πως σε όλες τις χώρες, ότι τα υπάρχοντα γραφειοκρατικοποιημένα συνδικάτα λειτουργούν ως μια θεσμοθετημένη αστυνομική δύναμη, αποφασισμένη να προστατεύσει τα εταιρικά και οικονομικά συμφέροντα των κυρίαρχων ελίτ και των κυβερνήσεών τους από την αυξανόμενη λαϊκή αντίσταση.
Πρέπει να δημιουργηθούν νέοι δρόμοι για μαζικό αγώνα. Πριν από 80 και πλέον χρόνια, σε μια ιστορική στιγμή που ο εκφυλισμός των υφιστάμενων συνδικαλιστικών οργανώσεων ήταν πολύ λιγότερο προχωρημένος από ότι σήμερα, ο Λέων Τρότσκι - ο μεγαλύτερος στρατηγιστής της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης - έγραψε ότι το καθήκον της Τέταρτης Διεθνούς ήταν «να δημιουργήσει σε όλες τις δυνατές περιπτώσεις ανεξάρτητες μαχητικές οργανώσεις που να ανταποκρίνονται περισσότερο στα καθήκοντα του μαζικού αγώνα ενάντια στην αστική κοινωνία, χωρίς να δειλιάζουν ακόμη και μπροστά στην άμεση ρήξη με τον συντηρητικό μηχανισμό των συνδικάτων».
Ο αγώνας για την ανάπτυξη του δικτύου των παγκοσμίως διασυνδεδεμένων επιτροπών βάσης δεν περιορίζεται στα εργοστάσια, τα σχολεία και τους χώρους εργασίας όπου υπάρχουν συνδικάτα. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειονότητα των σημερινών χώρων εργασίας δεν είναι συνδικαλισμένοι. Αυτό το κοινωνικό γεγονός σημαίνει ότι οι επιτροπές βάσης θα αναδειχθούν ως η αρχική και μοναδική μορφή πρακτικής οργάνωσης σε αναρίθμητους χώρους εργασίας.
Η ανάπτυξη αυτών των επιτροπών θα προσελκύσει αναπόφευκτα την υποστήριξη ευρύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης, συμπεριλαμβανομένης της νεολαίας και των ανέργων.
Αυτός είναι ένας διεθνής αγώνας. Όπου η πανδημία εξαπλώνεται, η εμφάνιση νέων μεταλλάξεων, δυνητικά ανθεκτικών στα εμβόλια, καταδεικνύει ότι η πανδημία δεν μπορεί να εξαλειφθεί σε καμία χώρα αν δεν εξαλειφθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο εθνικός ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστικών δυνάμεων έχει εμποδίσει μια παγκόσμια συντονισμένη ανταπόκριση στην πανδημία. Τώρα το εμβόλιο που σώζει ζωές συσσωρεύεται από τις κυρίαρχες καπιταλιστικές χώρες και χρησιμοποιείται ως εργαλείο στις γεωπολιτικές τους ίντριγκες.
Ο αγώνας για το σοσιαλισμό
Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς προωθεί την πρόταση για τη δημιουργία της IWA-RFC στο πλαίσιο της προοπτικής της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης.
Η ανάπτυξη ενός δικτύου επιτροπών εργαζομένων είναι απολύτως απαραίτητη. Δεν υποκαθιστά, ωστόσο, την οικοδόμηση του επαναστατικού κόμματος. Απαιτείται δράση, αλλά η σοβαρή δράση πρέπει να βασίζεται σε πρόγραμμα και αρχές. Η διατήρηση και ανάπτυξη ενός δικτύου ανεξάρτητων οργανώσεων απαιτεί την ανάπτυξη μιας σοσιαλιστικής ηγεσίας στην εργατική τάξη.
Όπως η εξάπλωση της πανδημίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πλουτισμό της οικονομικής ολιγαρχίας, έτσι και ο τερματισμός της πανδημίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την απαλλοτρίωση των ολιγαρχών. Ο τεράστιος πλούτος που έχει συσσωρευτεί από την οικονομική ελίτ πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση μέτρων έκτακτης ανάγκης για τη διάσωση εκατομμυρίων ζωών.
Ο αγώνας ενάντια στην πανδημία, και ενάντια στον πόλεμο, την ανισότητα, την εκμετάλλευση και τη δικτατορία, είναι αγώνας ενάντια σε ολόκληρη την καπιταλιστική κοινωνική και οικονομική τάξη. Οι εργαζόμενοι όλων των χωρών πρέπει να ενωθούν σε μια κοινή πολιτική επίθεση για την κατάληψη της εξουσίας, την απαλλοτρίωση των ολιγαρχών και την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας βασισμένης στον ορθολογικό, επιστημονικό και δημοκρατικό έλεγχο της παραγωγής με σκοπό την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι του ιδιωτικού κέρδους.
Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς καλεί τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο: Αναλάβετε αυτόν τον αγώνα! Ιδρύστε επιτροπές βάσης σε κάθε εργοστάσιο και χώρο εργασίας!
Επικοινωνήστε εδώ με την ΔΕΤΔ για να βοηθήσουμε στη δημιουργία επιτροπών βάσης στην Ελλάδα.