131. Haziran 1963’te, SWP ile Avrupalı Pablocular bir Birleşme Kongresi düzenlediler ve yeni bir “Birleşik Sekreterlik” oluşturdular. Bu kongreye ilkesiz ve gerici nitelik kazandıran şey, onun 1953 bölünmesine yol açmış olan konuları ele almaya kararlı biçimde karşı çıkmasıydı. Farklılıkların geçmişte kaldığı ve onların artık “yeni dünya gerçekliği”ne uygun olmadığı biçimindeki sürekli yinelenen iddia, Pablocu politikaların son derece gerçek ve tehlikeli içeriklerini gizledi. Britanyalı Troçkistlerin, yaşamsal önem taşıyan sorunların tartışma dışı bırakıldığı “Yeniden Birleşme” Kongresi gerici maskaralığına katılmayı reddetmesi, büyük bir siyasi cesaret eylemiydi.

132. Tam olarak neyin söz konusu olduğu, yalnızca bir yıl içinde belli oldu. Haziran 1964’te, Pablocu Enternasyonal’in önde gelen şubelerinden Lanka Sama Samaja Partisi (LSSP), Sri Lanka Başbakanı Bayan Sirimavo Bandaranaike’nin yeni burjuva koalisyon hükümetine katılma davetini kabul etti. Dördüncü Enternasyonal’in tarihinde, ilk kez Troçkist bir parti sosyalist ilkelere böylesi kaba bir ihanete ortak oluyordu. Bu ihanet, LSSP tarafından önceki yıllar boyunca sergilenen sapma eliyle hazırlanmış ama Pablocular bu partinin siyasi yozlaşmasının tartışılmasını engellemişlerdi. Şimdi, yeniden birleşmeden yalnızca bir yıl sonra, Pablocu Enternasyonal, SWP’nin son derece önemli katkısıyla, Sri Lanka toplumunu harabeye çevirecek ve yaklaşık yüz bin insanın yaşamına mal olacak bir iç savaşa yol açan ihanetin ebesi işlevini görüyordu. Uluslararası Komite’nin, Pabloculuğun Sri Lanka’daki felakette oynadığı role ilişkin suçlaması zamana yenik düşmedi: “ LSSP üyelerinin Bandaranaike’nin koalisyon hükümetine katılması, Dördüncü Enternasyonal’in evriminde bir dönemin sonuna işaret etmektedir. Dünya Troçkist hareketi içindeki revizyonizm, ifadesini, işçi sınıfını yenilgiye uğratmaya hazırlanan emperyalizme doğrudan hizmette bulmuştur. ” ^[83]